3 grudnia 1846 roku na ulicach Nowego Jorku prezbiteriańska wdowa Leslie Prentice wystąpiła jako odważny głos w rodzącym się ruchu pro-life, organizując i prowadząc wiec przed okazałym domem Anny Lohman, lepiej znanej jako Madame Restell. Jako jedna z najbardziej niesławnych aborcjonistek tamtej epoki, Restell zbudowała lukratywne imperium dzięki swoim usługom, otwarcie reklamując się w gazetach i gromadząc bogactwo, które pozwoliło jej żyć w luksusie na Fifth Avenue.
Prentice, motywowana swoją chrześcijańską wiarą i przekonaniami moralnymi, zgromadziła podobnie myślące osoby, aby protestować przeciwko ciężkiemu grzechowi aborcji, zwracając uwagę na świętość nienarodzonego życia w czasie, gdy takie procedury były coraz bardziej skomercjalizowane, ale nadal w dużej mierze tabu w przyzwoitym towarzystwie. Niewiele wiadomo o osobistym pochodzeniu Prentice poza jej statusem wdowy i pobożnej prezbiteriańki, ale jej działania uosabiały rosnący chrześcijański sprzeciw wobec aborcji w przedwojennej Ameryce.
W tym okresie przywódcy religijni i reformatorzy, pod wpływem biblijnych nauk o wartości życia, zaczęli publicznie potępiać tę praktykę. Wiec Prentice był skierowany konkretnie przeciwko Restell, która wcześniej była przedmiotem kontroli prawnej — w tym procesu z 1841 roku za spowodowanie śmierci kobiety przez aborcję — ale kontynuowała swoją działalność bez przeszkód. Demonstracja służyła jako wczesny przykład aktywizmu oddolnego, jednocząc konserwatystów w obronie tradycyjnych wartości rodzinnych przeciwko moralnemu upadkowi życia miejskiego.