Doktryna Monroe’a, ogłoszona przez prezydenta Jamesa Monroe’a 2 grudnia 1823 roku podczas jego dorocznego orędzia do Kongresu, stanowi fundament amerykańskiej polityki zagranicznej, podkreślając suwerenność USA i sprzeciw wobec europejskiej ingerencji na półkuli zachodniej.
Oparta na konserwatywnych zasadach niepodległości narodowej i ograniczonego zaangażowania w sprawy zagraniczne, głosiła, że Stany Zjednoczone będą traktować wszelkie próby kolonizacji lub rozszerzania wpływów politycznych przez mocarstwa europejskie w obu Amerykach jako akty wrogie.
Polityka ta została opracowana w obliczu obaw związanych z monarchiami europejskimi, szczególnie po wojnach napoleońskich, dążącymi do przywrócenia kontroli kolonialnej w nowo niepodległych państwach Ameryki Łacińskiej.